Dag twee ....

Na een stevig ontbijt -de porridge krijgt dag na dag meer aanhangers- werden de "hikers" en de "steady runners" met de autobus naar Tozar gebracht.

De "fast runners" krijgen het privilege om hun tocht al te mogen starten aan Casa Rural, in Moclin, het dorp waar we verblijven.  

Er staan voor de runners 15 respectievelijk 22 km op het programma. Voor de hikers 9. Voor elk wat wils dus.  

Prachtige landschappen, unieke natuurtaferelen. Maar redelijk stevige kost.  

Ik heb intussen begrepen dat Trail en Trail twee zijn.

Dit is in niets te vergelijken met de Irish Trail of met de Formentera Trail waar we eerder met MMC al aan deelnamen.

In die trails kon je hoofdzakelijk lopen en moest je af en toe stappen als het eventjes te steil werd.  

Hier loop je ongeveer de helft van de tijd. De andere helft is klimmen en klauteren, omhoog of omlaag. Veel moeilijker en technischer.

Met de steady groep haalden we een gemiddelde van 5,1 km per uur.

Enkel Tomas loopt als een heuse berggeit ook de steilste stukken op.  Maar die is dat natuurlijk aan zijn status van coach verplicht 😀

Vincent had op een bepaald moment veel liever "bij moeder thuis geble-e-even".

De lunch 's middags was een test "geduld oefenen". Lastige opdracht voor de meeste MMC'ers.  Bob kon niet langer lijdzaam toezien en heeft dan maar de bediening overgenomen.  Ook de volledige Trail Crew sprong bij.  Ons geduld werd meer dan beloond want het was wel heel lekker.

Met enige zin voor overdrijving zouden we kunnen stellen dat we net op tijd klaar waren om op de bus te stappen om te gaan dineren op een fantastische plek in Tozar.  Marcello heeft een terras met een uniek uitzicht op de bergen. De apero en de tapas daar waren -naast het lopen uiteraard- het hoogtepunt van de dag.  Wat op zich niets afdoet van de rest van Marcello's maaltijd.  Zijn kabeljauw en "porc" mochten er absoluut zijn !

Geen zware uitspattingen meer nadien, toch niet waar ondergetekende bij was.  

Braafjes op tijd in bed want de briefing net voor het diner had ons geleerd dat op dag 3 het echte trailwerk zou beginnen. Dag 1 en 2 was de "opwarming" 😳.   Nog dit: dikke merci voor Wilfried en zijn bevoorradingsequipe.  We kijken altijd zo reikhalzend naar hen uit.  Ze leggen ons dan ook telkens stevig in de watten.  Aankomen in Tozar na de lastige etappe was onvergetelijk.